رشد و توسعه محله های شهری با تاکید بر استفاده از مفاهیم شهرسازی نوین

محله های شهری را میتوان کوچکترین واحدهای کالبدی و اجتماعی و حتی قومی در بدنه سنتی شهرهای ایران به شمار آورد. محله از ارکان اصلی کالبد شهری بوده و تعادل زندگی اجتماعی در شهرها بستگی به حفظ محله ها دارد. در قرن بیستم، آرمان محله در بسیاری از نظریه های نوین شهرسازی قرار گرفته و برای حل مشکلات گوناگون شهری مانند مدیریتی، روابط اجتماعی و انسانی، مسائل بهداشتی و رفاهی و ابعاد معنایی و هویتی، از این روش استقبال شده است. بدون توجه به تعاریف لغوی و مفهومی آن، محلهها مرزبندی فیزیکی مشخصی ندارند، لیکن از نظر عملکردی و مشارکت درعرصه های فرهنگی و اجتماعی شهرها، محدوده آنها، حداقل برای ساکنین هر محله مشخص بوده است. این در حالی است که محلات شهری حائز اهمیت بسیار بوده و نقاط قوت یا ضعف آنها در ابعاد مختلف می تواند به کل شهر تسری پیدا کند و کارایی آن را تحت تأثیر قرار دهد. هدف از این مقاله که به روش کتابخانه و اسنادی به تحریر در آمده است، بررسی سیر تحول محله ها در شهرهای ایران بوده است. نتایج نشان می دهد که، محله ها از جمله عرصه هایی هستند که به شدت از شهرنشینی شتابان متأثر گردیده و در این روند تحولات ساختاری و عملکردی زیادی پذیرفته اند .

کلیدواژه ها:

محله های شهری ، شهرسازی نوین ، رشد و توسعه