بومی سازی به مثابه معماری پایدار و اهمیت آن در دوران معماری معاصر نمونه موردی مجموعه مسکونی شوشتر نو

موضوع بومی گرایی در سکونتگاه های بشری موضوعی است که قدمتی به بلندای تاریخ بوجود آمدن انسان دارد. انسان از دیرباز سعی در تولید مسکن با مصالحی می کند که در محیط زندگی او وجود دارد. در این پژوهش به تبیین نقش بومی گرایی در ساخت مسکن در شوشتر می پردازیم و تأثیرات آن را بر پایداری معماری و محیط منطقه بررسی کرده، شهرک شوشترنو را مورد بررسی قرار می دهیم . برای دستیابی به اهداف این تحقیق با مراجعه به سازمانهای مرتبط و اداره ی میراث فرهنگی شهر شوشتر، استفاده از شبکه های مجازی و اینترنت ، بهره گیری از کتب موجود در زمینه ی تحقیق مورد نظر و مطالعه تاریخی سعی در پیشبرد اهداف صورت گرفته شده است. هدف از این تحقیق بررسی برخی از مشکلات موجود مرتبط با موضوع پژوهش و رسیدن به یک یا چند پاسخ مورد نظر جهت پرسش اصلی است. این پژوهش با این سوال که دلیل از بین رفتن پایداری معماری شهر شوشتر و خرابی محیط پیرامون آن خصوصا شهرک مسکونی شوشترنو ، چیست و چه عوامل مهمی باعث بروز این مشکلات شده است، ادامه پیدا می کند. روش تحقیق به صورت توصیفی-تحلیلی است که اطلاعات جمع آوری شده و داده ها مورد بررسی قرار می گیرند و پس از تجزیه و تحلیل، سعی می شود دلیل یا دلایل این سوال ، بدست آید.

کلیدواژه ها:

بومی سازی ، معماری شوشتر ، معماری پایدار ، معماری معاصر ، شوشترنو