بررسی نقش کاربری مناسب اراضی در کاهش سیلخیزی حوضه آبخیز زیدشت طالقان با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS)

عدم تناسب کاربری اراضی در حوضه آبخیز زیدشت طالقان اصلی ترین عامل بروز سیلابهای عظیم و مخرب بهاره و پاییزه می باشد. در این تحقیق مقایسه و پیشنهاد کاربری هر قطعه زمین با استفاده از روش Sheng صورت گرفته و کاربری هر قعه زمین با توجه به دو پارامتر شیب زمین و عمق خاک و تلفیق محدودیت سیلگیری و مالکیت اراضی انتخاب می گردد. نقشه قابلیت اراضی حوضه با توجه به پارامترها و محدودیتهای مورد نظر درمحیط GIS تهیه شده و با مقایسه کاربری فعلی اراضی زیدشت، مناطق عدم تناسب کاربری (67/36 درصد) و مناطق با کاربری متناسب ولی نیازمند عملیات حفاظتی (8/4 درصد) مشخص گردید. سپس شمارۀ منحنی و دبی اوج سیل در دوره بازگشت های 50،25،20،10،5،2 و 100 ساله دردو حالت کاربری فعلی و کاربری پیشنهادی توسط روابط S.C.S تعیین و میزان بار ش در دوره بازگشت های مذکور توسط روابط وزیری محاسبه شده و نقش عدم تناسب کاربری در افزایش دبی سیل به میزان 85/40 درصد محرز شد. بعد از تجزیه و تحلیل آماری اختلاف دبی سیل در دو حالت کاربری فعلی و کاربری آتی در سطح 95 درصد معنی دار شد.

کلیدواژه های بررسی نقش کاربری مناسب اراضی در کاهش سیلخیزی حوضه آبخیز زیدشت طالقان با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS):

روش تی شنگ ، کاربری اراضی ، سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) ، دوره بازگشت سیل و دبی اوج