تاثیر محافظه کاری شرطی و غیرشرطی بر حق الزحمه حسابرس

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر محافظه کاری شرطی و غیرشرطی بر حق الزحمه حسابرس صورت گرفت. جامعه آماری شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازه زمانی 6 ساله از سال 1388 تا 1393 می باشد. برای سنجش محافظه کاری شرطی از دو معیار خان و واتس (2009) و احمد و دولمان (2007) ستفاده شد و برای سنجش محافظه کاری غیرشرطی از معیار گیولی و هاین (2000) و احمد و دولمان (2007) استفاده شد. همچنین در این تحقیق متغیر های اندازه شرکت، پیچیدگی کار حسابرسی، اهرم مالی، حسابرسی نخستین، اندازه حسابرس و تخصص صنعت حسابرس کنترل شد. نتایج حاصل از این پژوهش در قالب دو فرضیه قابل تبیین است. فرضیه اول که به بررسی رابطه بین محافظه کاری شرطی و حق الزحمه حسابرسی می پردازد، مورد تائید قرار نگرفت بدین معنی که رابطه معناداری بین محافظه کاری شرطی و حق الزحمه حسابرسی وجود ندارد. همچنین بر اساس نتایج بدست آمده از آزمون فرضیه دوم می توان گفت که محافظه کاری غیرشرطی (بر اساس مدل احمد و دولمان (2007)) و حق الزحمه حسابرسی رابطه معناداری مثبت وجود دارد. همچنین بر اساس نتایج حاصل از آزمون فرضیه ها می توان گفت که حق الزحمه حسابرسی با اندازه شرکت و تخصص صنعت حسابرس رابطه مثبت معناداری دارد.

کلیدواژه ها:

محافظه کاری شرطی ، محافظه کاری غیرشرطی ، حق الزحمه حسابرسی