رابطه والدینی و سبکهای فرزندپروری در زندانیان با و بدون سابقه خودزنی

رابطه بین کودکان و والدین و سایر اعضای خانواده را می توان به عنوان نظام یا شبکه ای دانست که در کنش متقابل با یکدیگر هستند. این نظام به طور مستقیم و غیر مستقیم، از طریق سبک ها و روش های مختلف فرزند پروری در کودکان تاثیر می گذارد. هدف این پژوهش بررسی سبک های فرزند پروری و ارتباط والدینی در زندانیان با و بدون سابقه خود زنی بود. این پژوهش از نوع علی مقایسه است. جامعه آماری این پژوهش دو گروه از زندانیان مرد محبوس در زندان دارای سابقه خودزنی و بدون سابقه خودزنی شهر کرج در سال 1394 بود. زندانیان مرد در ابتدا با استفاده از پرسشنامه آسیب به خود سانسون از لحاظ رفتار های خود زنی بررسی و به دو گروهتقسیم شدند. در نتیجه نمونه مورد بررسی شامل 60 نفر) 30 زندانی با سابقه خود زنی و 30 زندانی بدون سابقه خود زنی( است که پس از تعیین با استفاده از پرسشنامه های سبکهای فرزندپروری و رابطه والدینی مورد بررسی قرار گرفتند. تحلیل داده ها نشان داد که در سبک های فرزند پروری و رابطه والدینی بین دو گروه زندانیان با و بدون سابقه خود زنی تفاوت معنی داری وجود دارد. اما بین دو گروه با توجه به تعامل نوع زندانی و وضعیت تاهل تفاوت معنی داری در سبک های فرزند پروری و رابطه والدینی مشاهده نشد. با توجه به نتایج به دست آمده آگاه سازی والدین در خصوص به کارگیری سبک های فرزند پروری مقتدر و برخورداری از ارتباط والدینی مناسب می تواند از بروز مشکلات روانی و اجتماعی پیشگیری و به سمت رفتار های مطلوب هدایت کرد.

کلیدواژه ها:

سبک های فرزندپروری ، رابطه والدینی ، خود زنی ، زندانیان