بررسی رابطه بین عوامل آموزشی با رشد دانش آموزان سال سوم رشته ریاضی شهرستان جف آباد در سال تحصیلی 54-85

پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه بین عوامل آموزشی و رشد خلاقیت دانش آموزان انجام گرفته است. در این پژوهش نمونه ای با حجم 225 نفر (101 دختر و 124 پسر) از دانش آموزان شهرستان نجف آباد مشارکت داشتند. آزمودنی ها جهت پاسخ به پرسشنامه خلاقیت تصویری فرم ب تورنس و پرسشنامه پیشرفت تحصیلی در درس هندسه و در پایه سوم رشته ریاضی دوره متوسط به صورت تصادفی به روش خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. پرسشنامه پیشرفت تحصیلی پس از بررسی لازم از نظر روایی و پایانی با توجه به نظر متخصصان و اساتید محترم و به کمک نرم افزار spss و بررسی از طریق ضریب آلفای کرانباخ 0/86 مورد تائید قرار گرفت و پس از هماهنگی لازم با مدیریت آموزش و پرورش و مدیران مدارس در سطح مدارس منتخب به اجرا در آمد. داده های حاصل از اجرای آزمون به کمک نرم افزار spss با آزمون t و u مان ویتنی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد که بین عوامل آموزشی مانند روش تدریس معلم، محتوای درسی، علاقه و نگرش معلم و معلومات و تبحر او در تدریس و رشد خلاقیت رابطه معنادار وجود دارد. در نتیجه عوامل مزبور در رشد خلاقیت دانش آموزان موثرند. علاوه بر این نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که بین دختران و پسران از نظر عوامل آموزشی (p≤2/44) و از نظر رشد خلاقیت (t=2/32) تفاوت معنادار وجود دارد. در پایان، با توجه به نتایج به دست آمده پیشنهادهایی برای برنامه ریزی درسی کارآمدتر از لحاظ محتوای خلاقانه و استفاده از روش های تدریس فعال و استفاده از وجود معلمان علاقه مند و متبحر ارائه شد.

کلیدواژه ها:

عوامل آموزشی ، خلاقیت ، پیشرفت تحصیلی