اثر چرخه تبدیل وجه نقد بر سودآوری شرکتها ی پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

یکی از معیارهای جامع مدیریت سرمایه در گردش، چرخه تبدیل وجه نقد است، که همه جریانات مالی وابسته به موجودی کالا، حساب و اسناد دریافتنی و حساب و اسناد پرداختنی را در نظر می گیرد. پیوند سنتی بین چرخه تبدیل وجه نقد با سودآوری و ارزش شرکت این است که کاهش چرخه تبدیل وجه نقد، با کاهش مدت زمانی که وجوه نقد، در سرمایه در گردش حبس می شود، ارزش بازار و سودآوری شرکت را افزایش می دهد. هدف اصلی این تحقیق بررسی اثر چرخه تبدیل وجه نقد بر سودآوری شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران می باشد. این پژوهش از لحاظ هدف از نوع تحقیق های بنیادی تجربی و از نظر ماهیت جزء پژوهش های رگرسیونی است و ویژگیها و صفات متغیرها را مطالعه و ارتباط بین متغیرها را بررسی می کند. جامعه آماری تحقیق حاضر شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال های 1382 تا 1392 بوده که حجم نمونه با توجه به روش غربالگری و پس از حذف مشاهدات پرت برابر با 122 شرکت می باشد. در این پژوهش چرخه تبدیل وجه نقد متغیر مستقل اندازه شرکت و سن شرکت به عنوان متغیرهای کنترل در نظر گرفته شده تا تاثیر آنها بر بازده دارایی های شرکت مورد بررسی قرار گیرد. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل دادههای شرکتها با استفاده از رگرسیون چند متغیره در سطح اطمینان 95 %نشان میدهد با افزایش مدت چرخه تبدیل وجه نقد، سودآوری شرکت کاهش مییابد. همچنین این نتایج نشان میدهد با افزایش اندازه و عمر شرکت، سودآوری شرکت افزایش می یابد.

کلیدواژه ها:

چرخه تبدیل وجه نقد ، سودآوری ، بازده دارایی ها ، عمر شرکت ، اندازه شرکت