بررسی ابعاد هوش عاطفی در بهبود فرهنگ سازمانی

اخیرا هوش عاطفی به عنوان یک توانایی مهم مدیران مطرح شده است زیرا روحیه رهبر و رفتارعاطفی او در محیط کار تاثیر بسزایی بر جو سازمانی وی دارد. هوش عاطفی به عنوان نوعی تواناییظرفیت ادراک، ابراز، شناخت، کاربرد و اداره هیجان های خود و دیگران را شامل می گردد و مجموعه ی توانایی های غیر شناختی مهارت هایی است که بر توانایی رویارویی موفقیت آمیز با خواسته ها،مقتضیات و فشارهای محیطی تأثیر می گذارد. از طرفی فرهنگ یک سازمان نشان دهنده هویت آن و وجه تمایز سازمانی از سازمان دیگر است که با توجه به ویژگی ها و خصلت های آن مشخص میشود. فرهنگ هر سازمانی به عنوان عامل اساسی در تشکیل آن مطرح شده و تاثیر بسزایی بر ساختار و طرح سازمان، محیط داخلی و خارجی آن، فناوری و نیروی انسانی و از همه مهمتر بر بهره وری وراهبرد سازمان دارد. هدف این پژوهش شناخت ابعاد هوش عاطفی و بررسی آثار آن در بهبود فرهنگ سازمانی می باشد که برای این منظور برخی از شاخص های هوش عاطفی از جمله: خودآگاهی، خود مدیریتی، آگاهیاجتماعی، مدیریت روابط )مهارتهای اجتماعی( شناسایی شدند، سپس پرسشنامه ای به منظور تعیین روابط علت و معلولی میان این ابعاد تهیه گردید و پس از تکمیل شدن پرسشنامه ها توسط خبرگاننتایج بدست آمده توسط تکنیک دیماتل مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. در نهایت با توجه به نتایج بدست آمده هر یک از ابعاد براساس میزان اهمیت و تاثیرشان در بهبود فرهنگ سازمانی اولویت بندی شدند.

کلیدواژه ها:

هوش عاطفی ، فرهنگ سازمانی ، دیماتل