جایگاه امنیت ملی در نظریه های آمایش سرزمین

امنیت یکی از بارزترین وجوه بالندگی یک جامعه و زمینه ساز رشد، توسعه و ثبات آن محسوب می گردد. شکوفایی اقتصادی یک جامعه، سرمایه گذاری، برنامه ریزی برای توسعه، پیشرفت و هر گونه فعالیتی که می تواند عاملی مؤثر برای بهبود اوضاع اقتصادی، اجتماعی و سایر ابعاد جامعه باشد، همه در سایه استقرار امنیت می باشند. می توان یکی از ابعاد مهم امنیت را از منظر قلمرو جغرافیایی، امنیت ملی برشمارد؛ که از مهم ترین اهداف، منابع و ارزش های اصولی پایدار جامعه می باشد؛ بنابراین اگر اصول و ملاحظات امنیت ملی در برنامه ریزی های کلان کشور از جمله آمایش سرزمین مورد توجه قرار گیرد می تواند از ایجاد عدم تعادل ها، تضاد و بحران های فراگیر و گسترده جلوگیری کند و شرایط ثابت و پایدار و بلندمدتی را در کشور فراهم نماید. بدین جهت این پژوهش درصدد است با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی به بررسی جایگاه امنیت ملی در نظریات آمایش سرزمین همچون نظریه قطب رشد و نظریه مرکز- پیرامون بپردازد. به بیان دیگر این پژوهش به دنبال پاسخ گوی به این سوال است که: آیا نظریات آمایش سرزمین می تواند امنیت ملی یک سرزمین را حفظ نمایند. در این راستا فرض نگارنده بر این است که تا کنون نظریات آمایش سرزمین نتوانسته اند به رسالت مهم آمایش سرزمین که حفظ امنیت ملی می باشد دست پیدا کنند.

کلیدواژه ها:

امنیت ، امنیت ملی ، آمایش سرزمین ، نظریه قطب رشد ، نظریه مرکز- پیرامون