ارزیابی درجه ی توسعه یافتگی شهرستان های استان گیلان با توجه به زیر ساخت های گردشگری با استفاده از تکنیک آنتروپی شانون و تاپسیس

اضافه کردن واژه ی صنعت به لغت گردشگری (صنعت گردشگری) در سالیان اخیر، نشان از اهمیت و توجه بیشتر به این مقوله است؛ چر اینکه برنامه ریزان به درستی دریافته اند که توجه جدی به امر گردشگری علاوه بر ایجاد اثرات مثبت در جامعه ی میزبان می تواند منجر به توسعه ی اقتصادی نظیر افزایش درآمد ملی، تولید کار و فعالیت، کاهش نرخ بیکاری و ... شود.در دهه های اخیر، گسترش این صنعت و سهم بسزای آن در چرخش مالی و درآمد ملی کشورها، دولتها را بر آن داشته با با توجه بیشتر به پدیده ی گردشگری، سهم بیشتری از این اقتصاد را از آن خود نمایند. بنابراین تحقیق و پژوهش در زمینه ی گردشگری می تواند تا حد زیادی برنامه ریزان را جهت گسترش بیشتر آن یاری دهد.تحقیق حاضر با رویکرد توصیفی- تحلیلی و با به کار گیری مدل های تصمیم گیری چند معیاره ی آنتروپی شانون و تاپسیس به سطح بندی درجه ی توسعه یافتگی شهرستان های استان گیلان با توجه به شاخص گردشگری پرداخته است، تا از این طریق نقاط کمتر توسعه یافته از نظر گردشگری در استان گیلان مشخص شود.نتایج تحقیق نشان می دهد که شهرستان رشت با c+ = 1، دارای بالاترین درجه ی توسعه یافتگی با توجه به شاخص گردشگری در کل استان است و شهرستان شفت با c+ = 0.075، به عنوان توسعه نیافته ترین شهرستان استان گیلان مطرح است. همچنین 10 شهرستان آستارا، آستانه ی اشرفیه، املش، تالش، رضوانشهر، سیاهکل، شفت، فومن، لنگرود و ماسال در گروه توسعه نیافته طبقه بندی شدند. همچنین نتایج تحقیق حاکی از این است که 62.5 درصد از شهرستان های استان با توجه به شاخص گردشگری، در گروه توسعه نیافته، 31.25 درصد از شهرستان ها در گروه کمتر توسعه یافته و تنها شهر رشت در گروه توسعه یافته قرار گرفته است، که با توجه به اینکه تنها 8.27 درصد از مسافران داخلی، بر طبق آمار اعلام شده در سال 90، به گیلان سفر کرده اند و امکانات و پتانسیل های گردشگری در جذب گردشگر بسیار موثر است؛ نتیجه گیری پژوهش، کاملا منطقی به نظر می رسد.

کلیدواژه ها:

آنتروپی شانون ، استان گیلان ، تکیک تاپسیس ، توسعه یافتگی ، گردشگری