نقش خرید شخصی در مدیریت پسماند

انسان در مقیاسی جهانی در جامعه ای زندگی می کند که به شکل عظیمی مواد را دورریز می کند، به طور مداوم محصولاتی خریده و دور ریخته می شود که قابل بازیافت نیست. این محصولات و بسته بندی ها طوری طراحی شده اند که راحتی را برای مصرف کننده به همراه داشته باشد و خرید مداوم او را تضمین کند. در بیشتر موارد، مصرف کنندگان اجناس یک بارمصرف را خریداری می کنیم و وقتی آن را دور می ریزیم، اغلب توجهی نمی کنیم که این مواد درنهایت به کجا خواهند رفت. با رضایتی اعتیاد گونه، هر یک از ما در افزایش میزان پسماند هایی که طبیعت قادر به هضم آن نیست و مواد سمی که در جو آزاد می شود شریک هستیم. این بی توجهی ناشی از تمایل ما به انکار کردن این موضوع است و تنها باعث می شود که به خانه مان زمین آسیب برسانیم. این مسائل خیلی ساده به نظر می رسند که ما بیشتر مواقع به آن توجه نمی کنیم ولی می توانند نقش مهمی در مدیریت پسماند و حل مشکل مدیریت پسماند کشور داشته باشد؛ بجای اینکه اجازه دهیم مشکلی بوجود آید و بعد به فکر حل آن باشیم، باید با برنامه ریزی تمام جوانب کار را سنجیده و از بوجودآمدن مشکلات جلوگیری کنیم، پیشگیری بهتر از درمان است. در این مقاله بعد از پرداختن پیرامون سیاست های نظام سرمایه داری از قبیل مصرف گرایی و از رده خارج کردن برنامه ریزی شده محصولات، مثال های موردی تشریح شد. سپس روش هایی برای جلوگیری از تحقق این سیاست ها بررسی شد. که برای رسیدن جامعه به پایداری بیشتر این اولویت ها به شرح زیر است: خرید نکردن، خرید کالای دست دوم، خرید کالای بادوام، خرید آگاهانه. چنانچه بتوانیم این اولویت ها را در زندگی روزمره خود پیاده سازی کنیم توانسته ایم بخش زیادی از مشکل پسماندها را بدون هزینه حل کنیم.

کلیدواژه ها:

مدیریت پسماند ، خرید نکردن ، خرید کالای دست دوم ، خرید آگاهانه