اهمیت پولیتیکال اکولوژی (اکوپلیتیک) در امنیت زیست محیطی خلیج فارس و کارآمدی سیاسی کشورهای حوزه آن

درهم تنیدگی سیاسی ،اقتصادی و زیست محیطی پیکره خلیج فارس بقدری بغرنج شده است که مدت ها از شرایط نرمال و طبیعی سپری شده است، بنابراین قوانین طبیعت هیچگاه در انتظار ندامت نوع بشری نخواهد ماند. و عامل بر هم زننده نظام زیستی و طبیعی را به لبه پرتگاه انواع تهدیدات خواهد کشاند . واحدهای سیاسی از یک طرف با اولویت قررار داد اقتصاد به هر قیمت و ازطرف دیگر با ایجاد اصطحکاک در کنش های سیاسی ، حرکت و تکاپو در جهت اهداف مترقیانه حفاظت زیست محیطی را کند کرده اند. برای کاهش این اصطحکاکات و همسویی فعالیت ها با محیط زیست خلیج فارس و حل معضلات و تعارضات زیست محیطی؛ تقریب و همنوایی خطوط فکری-عملی کشورهای حوزه خلیج فارس ضرورتی انکار ناپذیر است. آنچه به این مهم کمک می کند اکوپلیتیک است. اصول و مبانی اکوپلیتیک این پتانسیل را دارد که هرچه سریع تر و قوی تر اهداف فوق را پیگیری کند. این مهم از طریق راه اندازی پروژه های زیست محیطی عام المنفعه ، بستر تعامل و تفاهم تصمیم گیران واحدهای سیاسی را فراهم می کند. توضیح این ادعا بسیار روشن است که اکوپلیتیک با فاکتور گیری از اختلافات اعتقادی ، اجتماعی و سیاسی و نمود بصورت پروژه های صرفا علمی و خدمت به صلح و امنیت دسته جمعی ، منجر به تحقق هدف فوق می گردد.

کلیدواژه ها:

پولیتیکال اکولوژی ، امنیت زیست محیطی ، بحران خلیج فارس ، کنش سیاسی