بررسی رابطه بین آمادگی فردی در مدیریت بحران با وضعیت سلامت عمومی و کیفیت خواب کارگران شرکت معدنی و صنعتی گل گهر

زمینه وهدف: بحران اتفاق یا واقعه ای پیش بینی نشده و خارج از انتظار که ممکن است خسارات مالی و جانی در بر داشته باشد، یکی ازمهمترین اقدامات در هنگام بروز بحران یا حوادث، مدیریت بحران می باشد. بی شک یکی از اصلی ترین اقدامات جهت اثر بخشی مدیریتبحران، میزان آمادگی فردی برای مقابله با بحران ها و کاهش حوادث می باشد. بنابراین هدف اصلی از این مطالعه بررسی رابطه بینآمادگی فردی در مدیریت بحران با وضعیت سلامت عمومی و کیفیت خواب کارگران شرکت معدنی وصنعتی گل گهر سیرجان می باشد. روش کار: این پژوهش یک مطالعه مقطعی، توصیفی- تحلیلی است که در سال 1394 انجام شد. جامعه آماری پژوهش 310 نفر از پرسنل شرکت معدنی و صنعتی گل گهر می باشند. از آمار حوادث در شش ماه اول سال 1394 به عنوان متغیری برای بررسی آمادگی فردی در مدیریت بحران استفاده گردید. ابزار مورد استفاده برای بررسی وضعیت سلامت عمومی و کیفیت خواب کارگران، پرسشنامه های وضعیت سلامت عمومی و شاخص کیفیت خواب پیتزبورگ بود. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS18 انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد که میانگین سنی کارگران 4±32/2 سال و میانگین سابقه کار افراد 4/1±7/6 سال بود. همچنین 78/2 درصد کل جامعه آماری متاهل و 21/8 درصد نیز مجرد بودند. میانگین شاخص Body Mass Index) BMI) در بین کارگران شرکت 2/72±25/2 کیلوگرم بر متر مربع می باشد. شیوع موارد مشکوک به اختلالات روانی با استفاده از نمره برش 23 در کل و 6 در خرده مقیاس نشان داد که 32/3% از کارگران ،مشکوک به اختلال روانی بودند. همچنین 39/7% از کارگران کیفیت خواب مطلوب و 60/3% از آنها کیفیت خواب نا مطلوب داشتند. بحث و نتیجه گیری: با توجه به نقش سلامت افراد در برابر آمادگی فردی در مدیریت بحران و با توجه به شیوع بالای حوادثصنعتی در ایران، نتایج این پژوهش می تواند اطلاعات ارزشمندی را در اختیار سیاست گزاران ، برنامه ریزان ومدیران کشوری قرار دهد.

کلیدواژه ها:

مدیریت بحران ، آمادگی فردی ، سلامت عمومی ، کیفیت خواب ، حوادث