عناصر تزیینی در پوشش بومی بانوان مازندران ( پیش از دوره معاصر )

استفاده از تزیینات در لباس زنانه از پیش از تاریخ در ایران متداول بوده است و با فرهنگ مردم پیوندی دیرینه داسته است. مازندران نیز مانند دیگر استان ها از عناصر تزیینی خود بر روی لباس و دیگر وسایل برخوردار بوده است. زیورآلات و آرایه های چشم نواز با جنسیت که اغلب با توجه به وسع مالی و شرایط طبقاتی فرد استفاده کننده از فلزات گرانبها چون طلا و نقره و بعضاً کم بهاتر مانند، مس، ورشو، مفرغ، برنج استفاده می شده که در جای خود دارای ارزش و زیبایی خاصی بوده است. انواع پولک های فلزی در اشکال مختلف، سکه های چند ریال، مرواریدهای سنگی و غیره که بر روی لباس، روسری و کلاه های زنانه و بچگانه کار می شده تا به زن زیبایی بیشتری دهد. و انواع گیاهان معطر جهت ایجاد رایحه خوش به عنوان عطر همراه با آدابی خاص استفاده می شده است. در این تحقیق تزیینات سنتی و فولکلور (محلی) که هر کدام نیز به معنا و مفهوم خاصی استفاده می شده (چشمه چین، سکه های چند ریالی، سلمونی، سرچنگه، کلایراق، انجیلک، گل محمدی، بهار نارنج، خفتی و ... ) به صورت مختصر معرفی و نحوه استفاده و محل قرار گیری تزیینات بر روی لباس یا بدن توضیح داده شده است.

کلیدواژه ها:

عناصر تزیینی ، پوشش بومی