بررسی ساختاری استراتژیک در رابطه با مذاکرات میان افراد در یک ائتلاف

هدف از این پژوهش ارائه چارچوبی استراتژیک به منظور درک پویایی مذاکرات میان شرکا در یک ائتلاف می باشد. در این مقاله مذاکرات میان شرکا به عنوان فرآیند تطبیق و یکپارچه سازی منافع آنها در یک ائتلاف بیان گشته و چهار نوعاستراتژی را مد نظر قرار می دهد که شامل مذاکرات میان فردی، حل مسئله، رقابت و سازش و مصالحه می گردد. پس از آن به بحث و بررسی پویایی این استراتژی های مذاکره در شکل گیری عملکرد و مراحل نهایی رشد و توسعه ائتلاف می پردازد. نتایج و یافته ها؛ چارچوب مورد نظر بیان می نماید که این چهار نوع استراتژی ارائه شده به دلیل داشتن تأثیرات متمایز بر مراحل رشد و توسعه ی ائتلاف باید مورد توجه قرار گیرد. از آنجا که مذاکرات میان شرکا در همه ی مراحل تکامل ائتلاف رخ می دهد، پژوهش های آینده می توانند به دنبال ارزیابی تجربی استراتژی های متفاوت مذاکرات میان شرکا صورت پذیرد. مفاهیم عملی؛ این مقاله به بحث و بررسی این مسئله می پردازد که چگونه مدیران ائتلاف می توانند استراتژی های کارآمد مذاکرات میان شرکا را به منظور دستیابی به اهداف ائتلاف در هر سه مرحله رشد و تکامل به کار برند .ارزش؛ این مقاله در پاسخ به نیاز مدیران مسئول ائتلاف به یک ساختار به آنها کمک می نماید تا کارآمد ترین روش های ایجاد مذاکرات میان شرکا در ائتلاف به منظور تعاملات و ارتباطات سازنده در هر مرحله از تکامل و توسعه آن ائتلاف، شناسایی نموده و از آن بهره مند گردند .

کلیدواژه ها:

ائتلاف استراژیک ، استراتژی مذاکره میان فردی ، مراحل رشد و توسعه ائتلاف ، مذاکره