مخاطرات طبیعی،ریسک و برآورد آسیب پذیری،برداشت ودرک ریسک وارتباطات (مطالعه موردی شهر قم)

گسترش شهر و شهرنشینی و افزایش تدریجی تعداد شهرهای بزرگ در جهان به خصوص در کشورهای در حال توسعه و از جمله ایراناز یک طرف و رشد شهرها،تمرکز و تجمع جمعیت و دستخوش زمان قرار گرفتن وکاهش استحکام ساختمانهای شهر از طرف دیگر،ضمن توجه بیشتر به شهرها،منجر به پذیرش نقش ها و عملکرهای متعدد شده است.یکی از موضوعاتی که بیشتر کشورهای جهان با آن روبرو هستند،موضوع مخاطرات طبیعی است.با توجه به ماهیت غیر مترقبه بودن غالب حوادث طبیعی و عدم آگاهی از زمان مکان وقوع این حوادث میزان آسیب پذیری و خسارات آن ناشناخته است.در این زمینه علم مدیریت بحرانبرآورد خسارت وبرنامه ریزی برای قبل،بعد و هنگام وقوع بحران کاهش اثرات این حوادث و کاهش آسیب پذیری انجام می دهد.بدین جهت با شناخت مخاطرات طبیعی کشورها و شهرها و برآورد آسیب پذیری و ارزیابی ریسک وشناخت و تقویت انواع ارتباطات وتجهیزات ارتباطی می توانیم تا حد زیادی ریسک ناشی از حوادث طبیعی را شناسایی و برآورد آسیب پذیری انجام دهیم.گستره جغرافیایی ایران از نظر احتمال وقوع این حوادث بویژه زلزله،از آسیب پذیرترین بخشهای کره زمین است که هرساله وقوع این حوادث موجب خسارت های جانی و مالی فراوان می شود و گستره های شهری نیز همواره تجربه تلخی از بروز این گونه بلایا داشته اند و بنظر میرسد انجام برنامه ریزی خاص جهت مصون سازی هرچه بیشتر فضاهای شهری وایجاد ارتباطات ضرورت دارد.دراین مقاله ما دانش شناخت ریسک مخاطرات طبیعی را که با تکیه بر ارتباطات می تواند با تبیین اصول و مفاهیم خود و با استفاده از داده ها،اصول مدیریتی لازم جهت کاهش آسیب پذیری شهرها در برابر اینگونه حوادث را به اجرا درآورند مورد بررسی و نتیجه گیری قرار خواهیم داد

کلیدواژه ها:

مخاطرات طبیعی ، آسیب پذیری ، ریسک ، ارتباطات