تحلیل عدم قطعیت رادار هواشناسی امیرآباد با استفاده از روش مدل سازی کاپولا

امروزه با پیشرفت فناوری، سنجش از دور اطلاعات وسیعتری از علم هیدرولوژی به خصوص بارش در مناطق مختلف جمع آوری می کند. یکی از ابزارهای سنجش از دور برای به دست آوردن اطلاعات مربوط به بارش، رادار هواشناسی می باشد. این نوع رادارها با دریافت انرژی بازگشت داده شده از سوی هدف و تبدیل آن به بارش با استفاده از رابطه Z-R، مقدار بارش را در نقطه مورد نظر تخمین می زنند. به دلیل ماهیت تجربی این رابطه، ضرایب ثابت آن برای هر منطقه و هر نوع بارش بایستی کالیبره گردند. با توجه به این مسئله که این رابطه در مناطقی که بارش از نوع بارندگی سبک می باشد (مانند شرق دریای خزر)، تخمین های مناسبی را ارائه نمی دهد. در این مقاله سعی شده است تا با استفاده از تئوری آماری احتمالاتی کاپولای گوسین، عدم قطعیت این رابطه در برآورد بارش در این نوع مناطق، محاسبه شود. این مدلسازی در 18 ایستگاه، در محدوده دید رادار امیرآباد و برای 35 واقعه بارش، صورت گرفته و برای 4 واقعه دیگر صحت سنجی شده است. نتایج حاکی از برآورد مناسب کاپولا در تخمین عدم قطعیت بارش برآورد شده می باشد. به طوری که هر 4 واقعه در محدوده عدم قطعیت تخمین زده شده توسط کاپولا قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

رادار هواشناسی ، بارش ، Z-R ، کاپولا