بررسی تغییرات اکسیژن محلول و عوامل موثر بر آن (مطالعه موردی: حوضه- ی کارون)

آب های سطحی جاری و رودخانه ها از مهمترین منابع آب موجود در سطح زمین می باشند که با گسترش فعالیتهای کشاورزی، صنعتی و شهری در معرض آلودگی قرار گرفته اند. با توجه به این مسائل بررسی کیفی منابع آب سطحی اهمیت ویژه ای پیدا کرده است. از جمله شاخص های کیفی بسیار مهم در مدیریت منابع آب مقدار اکسیژن محلول در آب می باشد. بررسی عوامل موثر بر مقدار اکسیژن محلیول و تغییرات اکسیژن محلول تحت عوامل موثر بر آن کمک شایانی به ارزیابی کیفی منابع آب می کند. در این پژوهش با استفاده از داده های اکسیژن محلول ، اکسیژن مورد نیاز بیوشیمیایی، دمای آب، هدایت الکتریکی آب سه ایستگاه هیدرومتری و هواشناسی حوضه ی کارون واقع در استان خوزستان به نامه ای بندقیر برروی رودخانه گرگر و بندقیر بر روی رودخانه شطیط و همچنین ملاثانی-رامین بر روی رودخانه کارون در سالهای آبی 81-80 لغایت سه ماهه ی اول سال آبی 85-84 به برازش نمودارها و تحلیل آنها پرداخته شد. نتایج نشان می دهید با افزایش دما مقدار اکسیژن محلول در آب کاهش می یابد. همچنین با افزایش هدایت الکتریکی که در نتیجه ی افزایش شوری می باشد مقدار اکسیژن محلول در آب کاهش می یابد. تغییرات اکسیژن محلول و اکسیژن خواهی بیوشیمیایی نیز عکس یکدیگر است.

کلیدواژه ها:

تغییرات اکسیژن محلول ، اکسیژن خواهی بیوشیمیایی ، حوضه ی کارون