بررسی نقش شخصیت در گرایش به اعتیاد دانشجویان دانشگاه فرهنگیان خواجه نصیر الدین طوسی کرمان

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه ی شخصیت با گرایش به اعتیاد دانشجویان انجام شد. پژوهش حاضر توصیفی واز نوع همبستگی بود. جامعه ی پژوهش شامل کلیه ی دانشجویان دانشگاه فرهنگیان خواجه نصیرالدین طوسی کرمان درسال تحصیلی 1395-1394 بود که تعداد 250 نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند و به وسیله ی پرسشنامه های پنج عامل بزرگ شخصیت مک کری و کاستا ( 1989 )؛ و گرایش به اعتیاد وید و بوچر ( 1992 ) موردبررسی قرار گرفتند. داده ها به کمک ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.نتایج نشان دادند که بین مؤلفه ی روان رنجوری و گرایش به اعتیاد رابطه مثبت معنادار وجود دارد و بین مؤلفه هایتوافق و وجدانی بودن با گرایش به اعتیاد رابطه منفی معنادار وجود دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون گام به گامنشان داد که مؤلفه های توافق پذیری و وجدانی بودن 35 در صد واریانس گرایش به اعتیاد را تبیین کردند. بنابرایننتیجه می گیریم پنج عامل بزرگ شخصیت می توانند پیش بینی کننده ی مناسبی برای گرایش به اعتیاد دانشجویان باشند.

کلیدواژه ها:

شخصیت ، گرایش به اعتیاد ، دانشجویان