تاثیر آموزش مهارت های مثبت اندیشی و مولفه های روانشناسی مثبت بر امید به زندگی و شادکامی زنان سرطانی

سرطان از جمله بیماری هایی است که با ایجاد تنش های مزمن و اختلالات جسمی، روانی و اجتماعی متعدد، باعث ایجاد اختلال در ویژگی های روانشناختی بیماران می شود. لذا یکی از جوانب مراقبتی در بیماران مبتلا به سرطان، توجه به بهبود و ارتقا حالات روانشناختی است. پژوهش حاضر با هدف ارتقا شادکامی و امید به زندگی از طریق گروه درمانی مثبت نگر در زنان سرطانی استان مرکزی انجام شد. ازمودنی ها (زنان سرطانی 30 تا 45 ساله) به صورت تصادفی در دو گروه سی نفری مداخله و کنترل قرار گرفتند.گروه مداخله در ده جلسه 60 دقیقه ای مهارت های مثبت اندیشی شرکت نمودند.گروه کنترل در انتظار جلسات ماندند. در قبل از شروع اولین جلسه و بعد از اتمام آخرین جلسه آزمودنی ها به وسیله آزمون های شادکامی اکسفورد و امید به زندگی اشنایدر مورد سنجش قرار گرفتند. پس از انجام تحلیل نتایح با استفاده از کوواریانس مشخص شد تفاوت معناداری بین شادکامی و امید به زندگی زنان سرطانی شرکت کننده در آزمایش با گروه گواه وجود دارد. لذا می توان چنین بیان کرد آموزش مهارت های مثبت اندیشی سبب ارتقا شادکامی و امید به زندگی زنان سرطانی شده است.

کلیدواژه ها:

شادکامی ، امید به زندگی ، مهارت های مثبت اندیشی ، زنان سرطانی