بررسی اثرات آموزش تنظیم هیجانی بر تحمل ناکامی و تاب آوری افراد با بیماری های قلبی

عوامل متعدد روان شناختی همچون هیجانات منفی مانند؛ اضطراب، استرس های اجتماعی، افسردگی، تعارض و رفتارهای خصمانه می توانند در بروز ناتوانی ها و بیماری های قلبی اثرگذار باشند. از اینرو، استفاده از درمان های روانشناختی با هدف افزایش مهارت هایی همچون تاب آوری و تحمل ناکامی از طریق تنظیم هیجانی می تواند به پیشگیری از عود و افزایش حملات قلبی در این بیماران کمک کند. با توجه به این مساله، پژوهش حاضر با هدف بررسی اثرات آموزش تنظیم هیجانی مبتنی بر مدل گراس بر تاب آوری و تحمل ناکامی در بیماران مبتلا به بیماری های قلبی شکل گرفت. طرح پژوهش حاضر نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه بیماران قلبی می شد که در شش ماه نخست سال 1394 به بیمارستان قلب تهران مراجعه کردند. از میان این افراد تعداد30 نفر با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شده و به دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) تقسیم شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه تاب آوری و تحمل ناکامی بودند. پس از اجرای پیش آزمون، آزمودنی ها به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. آزمودنی های گروه آزمایش تحت مداخله ای 10 جلسه ای آموزش تنطیم هیجانی براساس مدل گراس قرار گرفتند، در حالیکه آزمودنی های گروه کنترل هیچگونه درمانی دریافت نکردند. پس از اجرای پرسشنامه ها در مرحله پس آزمون در هر دو گروه، داده های پژوهش با استفاده از مدل آماری تحلیل کوواریانس از طریق نرم افزار آماری spss 20 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته های پژوهش نشان داد، با توجه به آمارره F=12/43 میان دو گروه در تحمل ناکامی اختلاف معناداری وجود دارد. همچنین آماره F=7/03 در متغیر تاب آوری نیز در سطح 05/0 معنادار بوده و بیانگر اختلاف معنادار میان دو گروه است. از اینرو، می توان گفت، آموزش تنطیم هیجانی سبب افزایش تاب آوری و تحمل ناکامی در بیماران قلبی تحت مداخله می شود. نتیجه گیری: با توجه به اینکه یکی از عوامل زمینه ساز در ایجاد بیماری های قلبی – عروقی واکنش های هیجانی منفی است، توصیه می شود با ارتقا مهارت های مرتبط با تنظیم هیجانی در این بیماران زمینه مناسبی را جهت افزایش تحمل ناکامی و تاب آوری آنان بوجود آورد.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، تحمل ناکامی ، تنظیم هیجانی