اثربخشی گروه درمانی شناختی رفتاری مادران کودکان عقب مانده ذهنی بر اضطراب، امید به زندگی و رضایت مندی زناشویی آنان

پژوهش حاضر به منظور اثربخشی گروه درمانی شناختی رفتاری مادران کودکان عقب مانده ذهنی بر اضطراب، امید به زندگی و رضایتمندی زناشویی آنان انجام شد. این پژوهش یک مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل بود. در این پژوهش 30 نفر مادر کودک عقب مانده ذهنی تحت پوشش مراکز بهزیستی اصفهان به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شده بودند، شرکت داشتند. آزمودنی ها به صورت تصادفی به دو گروه 15 نفره(آزمایش و کنترل) تقسیم شدند. گروه آزمایش گروه درمانی شناختی رفتاری را در 8 جلسه دریافت کردند، در حالی که به گروه کنترل این آموزش ارائه نشد. ابزار اندازه گیری در این پژوهش پرسشنامه اضطراب بک، امید به زندگی اشنایدر و رضایت زناشویی انریچ بود. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از تحلیل ورایانس چند متغیره تحلیل شد. نتایج تحلیل واریانس چند متغیره نشان داد که آموزش گروه درمانی شناختی رفتاری مادران کودکان عقب مانده ذهنی بر اضطراب، امید به زندگی و رضایت مندی زناشویی آنان موثر است(05/0>P). می توان نتیجه گیری کرد که گروه درمانی شناختی رفتاری مادران کودکان عقب مانده ذهنی اضطراب، امید به زندگی و رضایت مندی زناشویی آنان را بهبود می بخشد.

کلیدواژه ها:

شناختی رفتاری ، عقب مانده ذهنی ، اضطراب ، امید به زندگی و رضایت مندی زناشویی