اثربخشی درمان تعهد و پذیرش برمیزان خودکارامدی، کیفیت زندگی و استرس ادراک شده در بیماران زن مبتلا به سرطان پستان

هدف از پژوهش حاضر شناسایی اثربخشی درمان تعهد و پذیرش بر میزان خودکارامدی،کیفیت زندگی و استرس ادراک شده در بیماران مبتلا به سرطان پستان زن 20-30 ساله شهر تهران بود که به مراکز درمانی شهر تهران در سال 1391 مراجعه کردند. در این پژوهش روش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل به کار گرفته شد. 40 نفر از افراد مبتلا به سرطان پستان به تصادف در دو گروه آزمایشی و کنترل قرار گرفتند. هر دو گروه درمان دارویی مورد نیاز درمان جسمانی خود را دریافت کردند و توسط آزمون استرس ادراک شده کوهن، خودکارامدی شرر، کیفیت زندگی ویر و شربورن مورد پیش آزمون و پس آزمون قرار گرفتند. گروه آزمایشی پس از 10 جلسه درمان تعهد و پذیرش و گروه کنترل بدون دریافت هیچ گونه کاربندی دیگر پس از 10 هفته مورد پس آزمون قرار گرفتند. همچنین پس از 3 ماه مورد پیگیری قرار گرفتند. در این پژوهش برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون آماری MANCOVA استفاده شد. نتایج حاکی از آن بود که درمان تعهد و پذیرش بر اساس پرسشنامه های موجود در افزایش خودکارامدی و کیفیت زندگی، کاهش استرس ادراک شده به طور معناداری موثر بوده است.. نتایج پژوهش حاضر حاکی از آن است که درمان تعهد و پذیرش بر افزایش خودکارامدی، کیفیت زندگی، کاهش استرس اثرگذار است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که درمان تعهد و پذیرش با تمرکز بر افزایش پذیرش و انعطاف پذیری شناختی و بازسازی اهداف و ارزشها و عمل متعهد بدان می تواند در افزایش خودکارامدی و بهبود کیفیت زندگی، کاهش استرس ادارک شده فرد اثرگذار باشد.

کلیدواژه ها:

درمان تعهد و پذیرش ، خودکارامدی ، کیفیت زندگی ، سرطان پستان