اثربخشی معنویت درمانی بر افزایش سلامت روان زنان مطلقه

این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی معنویت درمانی بر افزایش سلامت روان زنان مطلقه انجام شد. روش پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش متشکل از زنان مطلقه شهراهواز در سال94 بود که از بین آنها 20 نفر به طور داوطلبانه انتخاب و به شیوه تصادفی دردو گروه آزمایش و کنترل 10 نفره جایگزین شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه سلامت عمومی( GHQ28) استفاده گردید. گروه آزمایش به مدت ۱۰ جلسه 90 دقیقه ای به صورت هفتگی در فرایند درمان شرکت کرد، در حالی که گروه کنترل هیچگونه مداخله ای دریافت نکرد. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که معنویت درمانی در افزایش سلامت روان زنان مطلقه موثر است(p<0/05). پس از کنترل اثر پیش آزمون، تاثیرمعنویت درمانی بر علایم جسمانی بررسی و فرضیه اول پژوهش تایید شد(F1,18=7/324 ,p<0/012). در مرحله بعد اثربخشی معنویت درمانی بر کاهش اضطراب و بی خوابی زنان مطلقه بررسی و فرضیه دوم پژوهش تایید شد(F1,18=19/322 ,P<0/001). سپس اثربخشی معنویت درمانی بر بهبود عملکرد اجتماعی زنان مطلقه بررسی و فرضیه ی فرعی سوم پژوهش تایید شد(F1,18=19/322 ,P<0/001). و در نهایت، تاثیر معنویت درمانی بر فرضیه فرعی چهارم، کاهش افسردگی زنان مطلقه بررسی شد و نتایج این فرضیه را تایید کرد(F1,18=11/14 ,P<0/05). لذا، استفاده از این روش درمانی برای ارتقای سلامت روان زنان مطلقه توصیه می گردد.

کلیدواژه ها:

معنویت درمانی ، سلامت روان ، زنان مطلقه