بررسی اثربخشی آموزش مهارت های رفتاردرمانی دیالکتیکی بر دشواری در تنظیم هیجان دانش آموزان دختر مقطع متوسطه شهر تهران

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مهارت های رفتاردرمانی دیالکتیکی بر دشواری در تنظیم هیجان دانش آموزان دختر مقطع متوسطه شهر تهران می باشد . جامعه آماری این تحقیق مشتمل بر دانش آموزان دختر مقطع متوسطه شرق شهر تهران در سال 1394 است. نمونه آماری شامل 30 نفر از افرادی که نمره بالایی در پرسشنامه دشواری در تنظیم هیجان(DERS) دریافت نمودند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند، می باشد . گروه آزمایش طی 10 جلسه 90 دقیقه ای مهارت های رفتاردرمانی دیالکتیکی را آموزش دیدند. گروه کنترل در لیست انتظار بودند. پس از پایان این دوره مجددا هر دو گروه به پرسشنامه دشواری در تنظیم هیجان(DERS) پاسخ دادند. نتایج دو گروه با استفاده از روش تحلیل کوواریانس مورد بررسی قرار گرفته و مقایسه شد. نتایج حاکی از آن است که با کنترل اثر پیش آزمون در زیر مقیاس اهداف 26%، در زیر مقیاس تکانشگری 20% و در زیر مقیاس فقدان وضوح هیجانی 39% از کل واریانس ناشی از عضویت گروهی و اعمال متغیر مستقل است. این یافته نشان می دهد که آموزش مهارت های رفتاردرمانی دیالکتیکی توانسته است نمرات زیرمقیاس های اهداف، تکانشگری و فقدان وضوح هیجانی را بطور معناداری تغییر دهد؛ اما در زیرمقیاس های عدم پذیرش ، آگاهی هیجانی و راهبردها تغییر معناداری ایجاد نشده است .

کلیدواژه ها:

مهارت های رفتار درمانی دیالکتیکی ، تنظیم هیجان