اثربخشی مدل مراقبت مشارکتی در درمان بیماران مبتلا به اخلال افسردگی و اضطراب مراجعه کننده به مراکز درمانی

مقدمه: روش مراقبت مشارکتی در درمان بیماران بیماران مبتلا به اختلالات روانی موثر بوده است. این روش به تازگی در ایران اجرا می شود و تاکنون پژوهشی برای تعیین اثربخشی این روش انجام نشده است. این پژوهش به منظور بررسی اثربخشی روش مراقبت مشارکتی در درمان بیماران مبتلا به اختلالات افسردگی و اضطراب انجام شد.روش کار: جامعه آماری پژوهش بیماران مبتلا به اختلالات افسردگی اساسی و اضطراب منتشر مراجعه کننده به پزشکان عمومی همکار مراکز شاه آبادی و شهید امامی واقع در جنوب تهران از اول تیر ماه 93 تا پایان مرداد 93 و مقایسه همین بیماران بعد از دو ماه درمان بوده است. نمونه آماری شامل دو گروه ( گروه اول: قبل از درمان و پس از دو ماه از شروع درمان و گروه دوم: قبل از درمان و دو ماه پس از قطع درمان. 83 بیمار در پیش آزمون شرکت داشتند اما پس از دوماه 56 بیمار به پرسشنامه ها پاسخ دادند که 26 درمان را ادامه داده بودند و 30 نفر درمان شان را قطع کرده بودند. این بیماران به وسیله ی پرسشنامه های افسردگی و اضطراب بک مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفتند. برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کو واریانس استفاده شد.یافته ها: مدت حضور بیماران در درمان، دو ماه بود. تعدادی از بیماران در هر دو گروه بیماران مبتلا به اختلالات افسردگی و اضطراب در این مدت درمان خود را قطع کردند. پس از دو ماه نتایج به نفع گروهی بود که درمان خود را ادامه داده بودند. بیماران مبتلا به اختلالات افسردگی و اضطراب که درمان خود را ادامه داده بودند نمرات پس آزمون شان نسبت به گروهی که درمان خود را قطع کرده بودند کاهش پیدا کرده بود. P>/.5نتیجه گیری: یافته ها نشانگر این است که مدل مراقبت مشارکتی در بیماران مبتلا به اختلالات افسردگی و اضطراب به دلیل انسجام گروه و اقلیم عاطفی شرکت در مدل در درمان افراد موثر میباشد. بود.

کلیدواژه ها:

افسردگی ، اضطراب ، مدل مراقبت مشارکتی ، مراکز سلامت روان جامعه نگر