اثربخشی رویکرد مبتنی بر پذیرش و تعهد درمانی ، بر افزایش کیفیت زندگی و خودکارآمدی جانبازان

هدف از پژوهش حاضر اثربخشی رویکرد مبتنی بر پذیرش و تعهد درمانی ، بر افزایش کیفیت زندگی و خودکارآمدی جانبازان می باشد. در این پژوهش روش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل به کار گرفته شد. ۴۰ نفر از افراد جانباز به تصادف در دو گروه آزمایشی و کنترل قرار گرفتند. بدین منظور به افراد جانباز در ۸ جلسه بصورت شبه آزمایشی آموزش درمان پذیرش و تهعد درمانی صورت پذیرفت و برای سنجش کیفیت زندگی(سازمان بهداشت جهانی) و برای سنجش افکار خودکارآمدی پرسشنامه (شرر) استفاده گردید. نتایج داده های آماری نشان دهنده ی آن می باشد که پس از اموزش پذیرش و تعهد درمانی میزان خودکارآمدی و کیفیت زندگی افراد جانباز افزایش یافته است و با فرضیه پژوهش که معناداری متغیرهای فوق، با پذیرش و تعهد درمانی (ACT) می باشد معنادار می باشد و آن را تایید می کند. با توجه به پژوهش های انجام شده در این حوزه و حیطه درد مزمن ، مشاهده شده است که اثربخشی رویکردهای نوین، با اینکه از رویکردهای شناختی – رفتاری اثربخش تر نیستند اما اثربخشی قابل قبولی دارند و می توانند به عنوان درمان های جایگزین مطرح شوند.

کلیدواژه ها:

پذیرش و تعهد درمانی(ACT) ، کیفیت زندگی ، افکار خودکارآمد ، افراد جانباز