تاثیر ریکاوری در آب بر عملکرد بی هوازی و آنزیم های کراتین کیناز و لاکتات دهیدروژناز سرم مردان جوان فوتبالیست شهرستان بجنورد

پژوهش حاضر به بررسی تاثیر ریکاوری در آب بر عملکرد بی هوازی و آنزیمهای کراتین کیناز و لاکتات دهیدروژناز سرم مردان جوان فوتبالیست شهرستان بجنورد می پردازد ،پژوهش حاضر از نوع کاربردی و روش آن با توجه به ماهیت پژوهش، بر مبنای پژوهش های نیمه تجربی وبه صورت بررسی پیش آزمون-پس آزمون در دو گروه ریکاوری درآب و ریکاوری فعال می باشد. جامعه آماری شامل فوتبالیست های مرد جوان شهرستان بجنورد بوده و نمونه آماری شامل 18 نفر ورزشکار مرد جوان فوتبالیست رده سنی 18 تا 25 سال بوده که مشغول به تحصیل بوده اند و به صورت نمونه در دسترس دراین تحقیق شرکت نمودند. 18 نفر انتخاب شده به شکل تصادفی ساده به دو گروه 9 نفره تقسیم شدند. 24 ساعت پس از انجام ریکاوری، عملکرد بی هوازی توسط محقق با حضور مربی با استفاده از تست اندازه گیری شد.. طبیعی بودن توزیع داده ها با استفاده از آزمون شاپیرو ویلک بررسی شد. از آزمون آنالیزواریانس با اندازه گیری مکرر و از آزمون تیزوجی و آزمون همبستگی لوین ارتباط بین شاخصهای موردبررسی، قبل و بعد از آزمون برآورد گردید. در همه آزمونها مقدار خطا در سطح P <0/05 محاسبه و با استفاده از برنامه آماری SPSS ویرایش 19، انجام شد.نتایج تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر، یافته ها نشان داد که ریکاوری در اب توان بی هوازی را بهبود بخشید..(P > 0/05 )همچنین در این گروه ریکاوری دراب موجب کاهش معنی دار در سطوح آنزیم های کراتین کیناز و لاکتات دهیدروژناز سرم خون شد (P >0/05)، اما. در گروه ریکاوری فعال تفاوت معنی داری در توان بی هوازی و سطوح آنزیم های CK و LDH مشاهده نشد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که انجام ریکاوری در آب سبب بهبود عملکرد ورزشی و افزایش توان بی هوازی می شود. از سوی دیگر انجام این عمل باعث کاهش ایجاد آسیب سلولی و کاهش میزان فعالیت آنزیم های شاخص آسیب سلولی، یعنی کراتین کیناز و لاکتات دهیدروژناز شد. از یافته های پژوهش حاضر چنین استنباط میشود که ریکاوری در آب در مقایسه با ریکاوری فعال در بازگشت به حالت اولیه در مردان جوان فوتبالیست موثر تر میباشد و با کاهش سطوح LDH در گردش خون اثر آسیب سلولی را تخفیف داده و منجر به کاهش CKو در نتیجه کاهش آسیب سلولی می گردد. با این حال جهت درک سازوکارهای مولکولی مربوطه، لزوم انجام تحقیقات بیشتر ضروری بهنظر میرسد

کلیدواژه ها:

ریکاوری در آب ، ریکاوری فعال ، عملکرد بی هوازی ، لاکتات دهیدروژناز ، کراتین کیناز