تبیین عاملها درسنجش مسیرپیاده شهری نمونه موردی محله جی تهران

شهرها امروزه ودر شرایط کنونی اکثرا به فضاهایی جهت عبور ومرور اتومبیل ها تبدیل شده است و دیگر فضاهایی تحت عنوان میدان که روزی محل تعاملات ساکنین شهر یا محله بودند به چشم نمی خورد که دلایل آن را می توان در مسائلی همچون،افزایش جمعیت، نرخ تقاضای مسکن ،فواصل زیاد بین محل کار،محل زندگی و...جستجو کرد. محله جی شهر تهران یکی از محلات این شهر دارای بافتی قدیمی است.محله مذکور به لحاظ کارکردی دارای نقش خدماتی )مسکونی( می باشد.نبود کریدورهای پیاده و شبکه های دسترسی مناسب به لحاظ دید مطلوب ساکنین ، فضاهای نا امن شهری، نبود ارتباط بین سازمانفضایی زیر محلات، عدم وجود نشانه هادر سطح محله، لزوم احیای بافت قدیمی و....ضرورت طراحی مسیر پیاده را در این محله ایجاب می کند. در این مقاله ابتدا با توجه به شبکه های دسترسی موجود و نیز عناصر و نشانه های محلی، کریدورهای پیشنهای ارائه می شودسپس با سنجش امکانات ومحدودیت های موجود در کریدورهای پیشنهادی ،شاخصهای طراحی در محله استخراج شده درنهایت با استفاده از تکنیک AHP هر یک از مسیرها امتیاز دهی شده و مسیر پیاده مناسب در محله تعیین می گردد

کلیدواژه ها:

مسیر پیاده ، شاخص ، تکنیکAHP ، محله جی