بررسی عملکرد پراکنده سازD 100 در پراکنده سازی ذرات اکسید آهن موجود در آب در فرآیند اسمز معکوس

سیستم های جداسازی غشائی به دلیل نیاز انرژی کم در حال به دست آوردن محبوبیت در صنعت می باشند. براساس اسناد ثبت شده جداسازی به کمک غشاهای نیمه تراوا اولین بار در سال 1748 و همزمان با مشاهدهپدیده اسمز، به عنوان یک کنجکاوی علمی آغاز شد. در سال 1949 دانشگاه کالیفرنیا در آمریکا برای اولین بار روش اسمز معکوس را به کمک غشاهای نیمه تراوا برای شیرین سازی آب دریا به کار برد. در دو دهه اخیرفرآیندهای جداسازی غشایی و به طور ویژه فرآیندهای شیرین سازی آب دریاها به کمک تکنولوژی اسمز معکوس پیشرفت های قابل توجهی داشته است[ 1]. همچنین هرجا که حذف مواد آلی اهمیت حیاتی داشته باشد )مثلاً در پزشکی ، داروسازی و صنایع الکترونیک( روش اسمز معکوس می تواند جایگزین تقطیر شود، با این مزیت که هم اقتصادی تر است و هم سرعت کار بیشتر می باشد. امروزه این روش اقتصادی ترین روش برای تهیه آبآشامیدنی از آب های نیمه شور است. کنترل گرفتگی غشا یک چالش اساسی در فرایند اسمز معکوس بوده و ایجاد گرفتگی توسط ذرات معلق به طور ویژه مورد توجه قرار گرفته است. از جمله مهمترین این ذرات معلق می توان به ذرات اکسید آهن اشاره کرد[ 2]. هماتیت به عنوان یکی از رایج ترین رسوب های اکسید آهن شناخته شده است. در این مقاله توانایی ماده پراکنده ساز با نامD 100 در پراکنده سازی نانوذرات هماتیت توسط روش کدورت سنجی مورد مطالعه قرار گرفت

کلیدواژه ها:

نانو ذرات هماتیت ، اسمز معکوس ، D100 ، پراکنده سازی