ارزیابی کیفی تناسب اراضی دشت سبزوار برای بهره وری چرای دام براساس مدل پارامتریک بااستفاده از GIS

چندین دهه است که استفاده نامناسب از اراضی و رشد بی رویهشهرها، افزایش سطح زیر کشت و چرای بی رویه، استفادهبهینه از اراضی را مورد توجه قرار داده است. این تحقیق بهمنظورارزیابی کیفی تناسب اراضی مرتعی به منظورچرای دام دردشت سبزوار واقع در استان خراسان رضوی براساس مدلپارامتریک و با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS)انجام شد. در این تحقیق کلاس تناسب اراضی برای چرای دامدر دشت سبزوار براساس مدل پارامتریک بدست آمد. دامنهتغییرات تناسب اراضی براساس مدل پارامتریک از 42/63 تا 63/54 تغییریافته است. به غیرازپروفیل خاک سری شش که درکلاس تناسب سرزمین /S S3/S2 قرار می گیرد، تمامی پروفیل ها برای چرای دام دارای کلاس تناسب S3 (تناسب کم) قرارمی گیرند. درتوزیع کلاس های تناسب اراضی برای مراتعبراساس مدل پارامتریک کل اراضی مورد ارزیابی برای بهره وریچرای دام دارای تناسب کم می باشند، که 97/25 درصدازکل اراضی موردارزیابی دارای تناسب کم می باشندکه درکلاسبا درجه تناسب S3 قرارمی گیرند. بقیه مساحت مراتع موردمطالعه دشت سبزوارکه 2/75 درصد از این اراضی، مساحتی معادل با 130/4 کیلومترمربع را دربر می گیرد، دارای کلاس بادرجه تناسب S3/S2 یعنی با تناسب مابین تناسب متوسط و تناسب کم برای چرای دام می تواند مناسب می باشد.

کلیدواژه ها:

تناسب کیفی اراضی ، چرای دام ، مدل پارامتریک ، سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS)