مدیریت جذب منابع انسانی در یونسکو و همکاری بین ایرا ن و یونسکو

نزدیک به 200 سال است که موضوع مدیریت منابع انسانی در علم مدیریت مطرح بوده واز ابتدا تا کنون براساس مقتضیات زمان نوع نگرش به آن تغییر کرده است .منابع انسانی به عنوان اصلی ترین ثروت ملتها , بیشترین تأثیر پذیری از تکنولوژی ارتباطات و اطلاعات رسانه ها را دارد . بدیهی است کشورهایی که بتواند برای خود منابع انسانی توسعه یافته ای تدارک ببینند ثروت خود را پایدار و ماندنی کرده اند ودر مقابل کشورهایی که فقط به منابع خدادادی وطبیعی خود متکی بوده آنها را با قیمت بسیار ارزان مصرف کرده و برای نسلهای بعد خود چیزی باقی نگذارند به شدت از قافله توسعه جهانی عقب می مانند . در این میان نقش کشورها , سازمانها و تبادل اطلاعات علمی بین آنها بسیار پر رنگ و تأثیر گذار می باشد . سازمان بین المللی یونسکو به عنوان یک سازمان آموزشی علمی و فرهنگی که ارتقای آموزش به عنوان حق اساسی مطابق با اعلامیه جهانی حقوق بشر، بهبود کیفیت آموزش از طریق متنوع سازی محتویات و متدها و ارتقای ارزشهای مشترک در سطح جهانی، ارتقای سطح تجارب علمی، ابتکارات و اشاعه و مشارکت اطلاعات و اتخاذ بهترین تدابیر در راستای سیاست گفتگوی علمی جزو اهداف استراتژیک این سازمان است می تواند با ایجاد روابط بین کشورها و مهیا نمودن فضای مناسب برای دسترسی آسان به اطلاعات بین آنها تعامل سازنده ای ایجاد کند . از طرفی با توجه به ویژگیهای جامعه ایرانی در افق چشم ا نداز 1404, که بر برخورداری از دانش پیشرفته ، توانا در تولید علم و فن آوری ، متکی بر سهم برتر منابع انسانی و سرمایه اجتماعی در تولید ملی تأکید کرده است . نیاز به برقراری روابط بین ایران و یونسکو و فرستادن نبرو به آن سازمان و استفاده از تجربیات جهانی برای قدرتمند شدن منابع انسانی در ایران و تبدیل شدن آن به قدرت برتر اداری منطقه در 1404 به وضوح دیده می شود . نویسنده دراین مقاله که یک مقاله علمی ترویجی می باشد سعی دارد با مطرح کردن تحقیقات انجام شده تأثیر ضرورت این روابط را خاطر نشان کند .