بررسی غلظت ذرات هوابرد و شاخص کیفیت هوا در بخشهای داخلی بیمارستان بوعلی سینای قزوین(1394)

زمینه: ذرات هوابرد و کیفیت پایین هوا در بخش های بیمارستانی می توانند تاثیر نامطلوبی بر سلامتی بیماران و پرسنل بیمارستان داشته باشند. هدف: کیفیت هوا در بخش های داخلی بیمارستان تاثیر مهمی بر سلامت پرسنل و بیماران خواهد داشت. از آنجایی که کیفیت هوا در بخش های داخلی متاثر از هوای بیرون می باشد، این مطالعه با هدف بررسی غلظت ذرات معلق و کیفیت هوا در بخش های داخلی و بیرونی بیمارستان بوعلی سینا قزوین انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی- تحلیلی از مهر تا آذر سال 1394 در بیمارستان بوعلی سینا قزوین انجام شد. نمونه برداری ها دو بار در هفته توسط دستگاه Micro Duct Pro، مدل HP3275-05، از شرکت Cassella با بهره گیری از پراب های ذرات PM2.5،PM10 در فلوی 3/5 لیتر بر دقیقه در مدت 10 دقیقه انجام گرفت. شاخص کیفیت هوا توسط نرم افزار Air quality index calculator محاسبه شد. مقایسه و تحلیل نتایج در بخش های مختلف با آزمون آماری تی جفتی و پیرسون انجام شد. یافته ها: بالاترین میانگین 24 ساعته غلظت ذرات هوابرد PM10 و PM2.5 به ترتیب در بخش قلب مردان 46/38 و 13/49 میکروگرم بر متر مکعب و کمترین غلظت میانگین 24 ساعته در بخش آزمایشگاه و چشم اندازه گیری شد. همبستگی مثبت و معنی داری میان غلظت ذرات معلق در محیط داخل و بیرون مشاهده شد. نتیجه گیری: بالا بودن نسبت کیفیت هوای داخل به بیرون نشان دهنده تهویه نامناسب و ارتباط هوای بخش های داخلی با هوای بیرون بیمارستان و منابع انتشار داخلی بر کیفیت هوا است.

کلیدواژه ها:

کیفیت هوا ، ذرات معلق هوا برد ، بیمارستان