اثربخشی درمان فراشناختی در بهبود تعلل ورزی: مطالعه ی تک موردی

هدف پژوهش حاضر مطالعه ی اثربخشی درمان فراشناختی در کاهش تعلل ورزی بود. طرح پژوهشی به روش تجربی تک آزمودنی از نوع چند خط پایه بود که به مدت 7 جلسه هفتگی در مورد یک دانش آموز پسر دوره متوسطه اول اجرا گردید به منظور گردآوری داده ها مراجع در مرحله خط پایه(پیش آزمون)، پس آزمون و 2 ماه پس از دوره درمان (پیگیری)پرسشنامه تعلل ورزی تاکمن 1991 را تکمیل کرد. داده ها با استفاده از مصاحبه بالینی، مقیاس تعلل ورزی جمع آوری و برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل نموداری و ترسیمی استفاده شده است. نتایج نشان دادکه درمان فراشناختی در بهبود تعلل ورزی تاثیر مثبت دارد و درصد بهبودی برای دانش آموز به میزان 55 درصد به دست آمد و این اثرات در دوره پیگیری هم تا میزان زیادی باقی می ماند.