ارزیابی تأثیرات انرژی خورشیدی در صنعت ساختمان ها (نمونه موردی : ساختمان های تهران)

آلودگی هوا و بحران های زیست میحطی از پیامدهای مصرفی بی رویه سوخت های فسیلی در دوران پس از انقلاب صنعتی ، بویژه قرن بیستم بوده است . از طرفی رشد جمعیت و عمر کوتاه انرژی های تجدید ناپذیر باعث افزایش بیش از بیش این منابع شده است . لذا گرایش به سمت انرژی های تجدیدپذیر رشد قابل توجهی یافته است . دو رویکرد حفظ منابع و طراحی بر اساس چرخه حیات دو مسأله ایست که هدف این مقاله می باشد در حوزه انرژی کاهش منابع انرژی و به دنبال آن آلودگی های زیست محیطی از مسایل مهم آن می باشند . با توجه به محدود بودن منابع سوختی و لزوم صرفه جویی در مصرف انرژی ، استفاده از انرژی خورشیدی به عنوان یک راهکار استراتژیک از اهمیت بسیار زیادی برخوردارمی باشد . فن آوری ساده ، آلوده نشدن هوا و محیط زیست و از همه مهم تر ذخیره شدن سوخت های فسیلی برای آیندگان ، یا تبدیل آن ها به مواد و مصنوعات پر ارزش از عهده دلایلی هستند که لزوم استفاده از انرژی خورشیدی را برای کشور ما آشکار می سازد . در حال حاضر صرفه جویی و بهینه سازی مصرف انرژی و کاربرد انرژی های پایدار هیچ نقشی در فرهنگ ساختمان سازی کشور ما ندارد . برای چاره این مشکل ، کشف رویکرد های نوین زیبایی شناختی ، صرفه جویی و بهینه سازی مصرف و احترام به محیط طبیعی و اجتماعی ، به جای الگوهای منحط رایج کنونی امری ضروری می باشد . در این مقاله سعی شده با توجه به پیشینه ای که ذکر شد با شناخت انرژی های تجدیدپذیر مورد مصرف در ساختمان ها ، به شیوه های کاربردی استفاده از انرژی خورشید در تأمین آسایش فضاهای درونی ساختمان پرداخته شود.

کلیدواژه ها:

انرژی ، انرژی خورشیدی ، اقلیم تهران ، خانه های مسکونی ، معماری پایدار