تحلیل و بررسی فضای معماری مدرن در فیلم «وقت بازی» ژاک تاتی

در این تحقیق سعی شده است نحوه بازنمایی و تاثیر فضای معماری مدرن در فیلم «وقت بازی» ژاک تاتی، یکی از کارگردانهای آشنا به زبان هر دو هنر (معماری و سینما) بررسی شود. در این پژوهش، با استفاده از روش تحلیل محتوا و بازبینی فیلم، نقش معماری مدرن برای درک فضا، زمان و احساسات توسط تماشاگر مورد بررسی قرار می گیرد. فرایند حاصل از تحقیق به این نتایج دست یافته است که ژاک تاتی در فیلم «وقت بازی» به روش آرام خودش اعتراضی هزل آلود به ناسازگاری ذاتی بین ماهیت انسان و انتظارات مدرنیسم رفتار انسان در فضای معماری و ماهیت ضدعفونی زندگی و معماری مدرن دارد، ولی این بیگانگی شهری اش توام با شادمانی است. تاتی از شخصیت انسانی (و بطور خاص شخصیت فرانسوی) به گونه ای رام نشدنی مقاوم در برابر نظم تحمیلی، به ویژه وقتی که این نظم ضربه ای تحمیل شده ناشی از بوروکراسی ماورای اقیانوس اطلس است، تجلیل می کند. تاتی با دستکاری در فضا، صدا و رنگ و بهره گیری استادانه از لنز، به مقیاس و پرسپکتیو و در مجموع به دیدگاه های معمارانه اش نزدیک می شود. او همه این فاکتورها را نه تنها در جهت نقد معماری مدرن بلکه نقد رادیکال شیوه های زندگی در درون این معماری به کار می برد و این را دقیقاً زمانی یادآور می شود که هنوز گرایش به مدرنیسم و فضای شهری مدرن در جامعه در اوج خود قرار دارد.

کلیدواژه ها:

ژاک تاتی ، زمان بازی ، سینما ، معماری ، فضا