تجلی اصول معماری پایدار مجتمع های مسکونی در معماری بومی و اقلیمی کلانشهر تبریز

این مقاله با هدف بهره برداری مناسب از منابع و انرژی در مطابقت با محیط در مسیر توسعه فضای معماری در محدوده ی مورد مطالعاتی انتخابی کلانشهر تبریز تدوین شده است. از انجایی که در ایران با افزایش روز افزون جمعیت و جامعه شهر نشینی، روز به روز بر میزان ساخت مجتمع های مسکونی افزوده می شود.میزان مصرف انرژی با افزایش مسکن های اجتماعی رو به افزایش است. تشریح عوامل موثر بر این ساختار با بررسی اصول توسعه پایدار که موجبات ورود مفاهیم امروزین توسعه پایدار را فراهم می اورد؛ سبب افزایش بهره وری از منابع و انرژی خواهد شد. در این پژوهش ابتدا تعریفی از مسکن و اصول و ضوابط طراحی مجتمع های مسکونی داده میشود و سپس با بررسی مبانی و معیارهای معماری پایدار و شناخت اهداف کلی ساختمانهای پایدار سعی بر صرفه جویی در مصرف انرژی و ذخیره انرژی با محوریت نمودار زیست اقلیمی ساختمان در محدوده ی مطالعاتی ارائه گردیده است. که برای رسیدن به این مهم از روش توصیفی- تحلیلی استفاده شده است. نتیجه حاصل از این بررسی نشان می دهد ورود مفاهیم امروزین توسعه پایدار با تکیه بر ارزش های بومی و اقلیمی کلانشهر تبریز تا چه حد می تواند در مجتمع های مسکونی تجلی پیدا بکند.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، مجتمع های مسکونی ، انرژی ، طراحی اقلیمی ، کلانشهر تبریز