بازآفرینی محلات مرکزی شهر

اگرچه محلات مرکزی شهر در گذشته مرکز تعاملات و فعالیت های اجتماعی و اقتصادی متنوعی بوده اما امروزه به علت مشکلات عدیده که از آن ها تحت عنوان فرسودگی یاد می شود هویت این محلات روز به روز کمرنگ تر شده و به تبع آن کارایی خود را از دست داده است. به همین دلیل، توجه به این گونه محلات و مداخله در آن ها امری ضروری به نظر می رسد. یکی از روش های نوین مداخله در بافت های قدیمی و تاریخی محلات رویکرد بازآفرینی است، در واقع بازآفرینی با توجه توامان به ابعاد کالبدی، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و زیست محیطی سعی در احیا، تجدید حیات و نوزایی شهری و یا به عبارتی به دنبال دوباره زنده شدن بافت شهر است. این پژوهش با هدف ساماندهی و ارتقاء هویت تاریخی محلات که برخاسته از باور ها و نیاز های ساکنین آن است با توجه به اصول انگاره بازآفرینی و با استفاده از روش های مطالعات کتابخانه ای و مطالعات اسناد فرادست به دنبال بهبود وضعیت محلات است و در راستای رسیدن به این هدف مداخلات کالبدی و غیر کالبدی اعم از باز تعریف مرکز محلات و زیر محلات، ارتقاء نظام دسترسی، افزایش سطح فضای سبز، عطف توجه به عناصر تاریخی و ارزشمند، نوسازی و بهسازی بافت های فرسوده و ارتقای حس تعلق ساکنین و تشویق به سکونت در این محله و ... پیشنهاد شده است. با دخالت دادن این عوامل در سازمان فضایی محلات می توان به محلاتی دست پیدا کرد که نه تنها با مشکلات بی هویتی و فرسودگی دست و پنجه نرم نمی کند بلکه برخوردار از شرایط سکونتی و فعالیتی متعادل هستند.

کلیدواژه ها:

بافت تاریخی ، بافت فرسوده ، بازآفرینی ، هویت ، محلات مرکز شهر