نقش آب در معماری بومی سنندج(نمونه موردی عمارت سه گانه وکیل)

ایران همواره کشور کم آبی بوده اما معماری گذشته و تاریخی این سرزمین همواره خود را با این نقیصه منطبق نموده. معماران گذشته این مرز و بوم با بازی های هنرمندانه و هوشمندانه نه بصورت کمبود و نه بصورت خیال پردازانه بلکه بصورت خوش بینانه و منطقی نسبت به کار گیری آب در طراحی باغ ها، عمارت ها،کوشک ها و خانه های ایرانی فرهنگ و تقدسی مثال زدنی دست زده اند و ضمن حفاظت از منابع آبی، آرامش و زیبایی را در معماری ایرانی یگانه ای را پدید آورده اند، به عنوان یک نمونه بی مانند به باغ شازده ماهان را می توان نام برد. براساس مطالعات صورت گرفته، اصول معماری زیست محیطی و پایدار در معماری بناهای بومی و سنتی کشورمان به طور نسبی رعایت شده است، معیارهای از قبیل حفظ محیط زیست و استفاده از عوامل مفید اقلیمی در درون بنا با نگاه به عناصر شکل دهنده ی معماری بومی از قبیل فرهنگ ، اقتصاد ، اجتماع و طبیعت به درستی، رعایت نموده است.در این پژوهش با بررسی میدانی بناهای بومی و نمونه موردی عمارت های سه گانه وکیل سنندج و نقش آب در معماری بومی این شهر مشاهده شد که بافت و ساختمان های این شهر بر اساس اقلیم، شکل گرفته است. استفاده از ایوان و دیوارهای قطور فرم و نحوه استقرار بنا و استفاده از مصالح محلی، و حوض ها ،جوی ها و آب نماها و انعکاس زیبای عمارت ها و بناها در آب در جهت اصولی شکل گرفته اند که می توان آنها را نمونه هایی از اصول معماری پایدار در معماری بومی قلمداد کرد