اصول معماری بومی دراقلیم سرد و کوهستانی با رویکرد معماری پایدار(نمونه موردی:شهر بجنورد)

در معماری امروز دنیا که معماری ایران هم از این قافله جدا نیست،بحث بومی گری و طراحی با استفاده از چهارچوب های اقلیمی جای خود را به زیبای های صرف ظاهری داده است.درگذشته ای نه چندان دور،معماری ایران به عنوان یکی از شاخص ترین معماری های منطقه و جهان بوده است.معماریی که در آن به کوچکترین نکات اقلیمی و هویتی و بومی توجه شده و بناهایی ایجاد شده اند که سازگارترین ارتباط را با ناملایمات و ناسازگاری های جوی داشته اند.این بناها با راهکارهایی که معماران در آن تعبیه کرده اند،بنایی زیست محور را ایجاد کرده اند که نقش سوخت های فسیلی در تامین انرژی برای اهالی آن بسیار ناچیز است و بیشتر این انرژی از طریق ارتباط و تعامل درست با طبیعت تامین شده است.امروزه رسیدن به یک الگو که سازگار با محیط پیرامونی خود باشد و به اصطلاح معماری بومی و اقلیم محور باشد همچنین استفاده از نقاط مثبت الگوها و نمونه های مورد قبول معماری قدیم هر منطقه همواره از دغدغه های معماران بوده است.این ارتباط صحیح با اقلیم و گذشته معماری می تواند بنایی را ایجاد کند که در آن از هدر رفت و مصرف انرژی به میزان قابل توجهی کاسته شده است و همسو با معماری پایدار است

کلیدواژه ها:

بوم ، اقلیم ، معماری بومی ، انرژی ، معماری پایدار