بی مهری به معماری ایرانی- اسلامی (از منظر معماری پایدار)

پرداختن به معماری پایدار وتوجه به سلامت انسان ومحیط پیرامون او که در عصر حاضر مورد توجه قرار گرفته در زمان های گذشته در ایران قبل وبعد از اسلام مورد توجه بوده وبرای آن اصولی درنظر گرفته می شده است، که با توجه به معماری آن دوران می توان به آنها دست یافت.و با همسو کردن تکنولوژی روز با آن اصول به تدوین قانون اصول و قواعد طراحی وساخت متناسب با معماری پایدار ومعماری ایرانی – اسلامی برای هر منطقه واقلیم ایران پرداخت.در این مقاله بیان شده که پرداختن به محیط زیست وحفظ منابع طبیعی از اصول اعتقادی ایرانیان بوده که همواره به آن پایبند بوده اندو در تمامی ارکان زندگی ایشان به خصوص معماری نمود داشته ودر این زمینه به ابداعات خلاقانه ای پرداخته اند. این پژوهش با روش توصیفی تحلیلی مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای بررسی شده است

کلیدواژه ها:

معماری ایرانی- اسلامی ، معماری پایدار ، اقلیم