رابطه میان معماری و عرفان و ایجاد فضای معنوی با نمادها در معماری ایران

هنر اسلامی دارای گنجینه عظیمی از معانی عمیق عرفانی و حکمت الهی است زیرا این هنر ریشه در بنیان های ژرف تفکری معنوی و الهی دارد. این هنر گاه با حلق صورت های جدید و گاه به بهره گیری از تصاویر و فرم های هنری گذشته همچون ایران باستان و ایران قبل از اسلام و با نگرش و معنابخشی مجدد به آنها به پی ریزی فرهنگی بس غنی و شکوفا در تمدن اسلامی پرداخته است. هنر در یک ارتباط دوسویه با فرهنگ، از آن تاثیر می پذیرد و بر آن اثر می گذارد. هنر ایرانی با تاثیر گرفتن از اسلامی، جنبه لاهوتی یافت و از طرف دیگر فرهنگ اسلامی با به خدمت گرفتن هنر اسلامی توانست از طریق نمادهای رایج در آن مردمانی را که با هنر اسلامی مواجه می شدند؛ پذیرنده فرهنگ اسلامی سازد. در این تحقیق اطلاعات به شیوه کتابخانه ای و استفاده از منابع و اطلاعات موجود در کتب و مقالات جمع آوری شده است. و به وسیه توصیفی - تحلیلی به بررسی پیوند میان معماری و عرفان و هنر اسلامی و نمود نمادها و نشانه ها در بناهای گذشته و معاصر معماری ایرانی خواهیم پرداخت.

کلیدواژه ها:

معماری ، عرفان و هنر اسلامی ، نمادگرایی ، مفاهیم نمادین