معماری سنگی ( با محوریت روستای پالنگان )

معماری بومی مولود معماری و بوم است ، معماری سرپناه و امنیت جسم رنجور انسان و بوم ، محدودیت ها و آزادی هایی است که زمین و آسمان برای زیستن در هر گوشه ای از این دنیای متلاطم بر او وارد می سازد . روستای پالنگان واقع در شهرستان کامیاران (در استان کردستان ) نیز از کوه برای آشیان ساختن بهره برده است . این روستا به طرز عجیبی نماینده صفت بوم آوردی در معماری سنتی است و بهترین مثال ها برای معماری بومی کوهستانی است که با یک نگاه فقط سنگ است و سنگ . که اگر امکان آن فراهم بود سف آن را هم با سنگ می ساحتند نه با تیرهای چوبی . در این پژوهش به سوالاتی از قبیل نحوه بکارگیری سنگ ، ویژگی های بافت و تمایزات این روستا با نمونه های همسان و مولفه های معماری خشکه چین برمی خوریم که با پژوهش های میدانی و کتابحانه ای و پرسش هایی از معماران بومی در پی بردن به اصول معماری سنگی در قالب بافتی موهپایه ای که به وسیله رودخانخ سیروان به دو قسمت تقسیم شده است برمی خوریم هوشمندی مردمان این نقطه و تجارب ارزشمند که از قبل اسلام ( دوره ساسانی ) تا به امروز در ساختمان سازی بر بستر کوه آنها را بر آن داشته تا با مهارت خود ساختمان هایی در چند طبقه به صورت خشکه چین بر پا کنند که از اصول بسیار جالب و شگفت انگیز در معماری بومی است که با استفاده از اصولی مانند ضخامت زیاد دیوارها و تلفیق ماهرانه با چوب به منظور استحکام بخشی ه این تجربه ارزمند دست یافته اند . همچنین مولفه های جالب دیگر از کاربری مصالح بوم آورد در ساختار بناها به کار رفته است که از جمله آن ، کف سازی و ساخت پله در معابر با چوب و رخبام سنگی و .... نشان از استعداد و قریحه زیبایی پسند بوم گرای این مردمان سحت کوش دارد

کلیدواژه ها:

کردستان ، معماری بومی ، روستای پالنگان ، خشکه چینی ، بوم آورد