بررسی و مقایسه حس تعلق به مکان در بافتهای قدیمی و جدیدشهری مطالعه موردی (محله امیریه و محله صادقیه)

حس مکان به معنای ادراک ذهنی مردم از محیط و احساسات کم و بیش آگاهانه آنها از محیط خود است که شخص را در ارتباطی درونی با محیط قرار می دهد، به طوری که فهم و احساس فرد با زمینه معنایی محیط پیوند خورده و یکپارچه می-شود. این حس عاملی است که موجب تبدیل یک فضا به مکانی با خصوصیات حسی و رفتاری ویژه برای افراد خاص می-گردد و علاوه بر احساس راحتی از محیط موجب دستیابی به هویت برای افراد می شود. این تحقیق با هدف بررسی و مقایسه حس تعلق به مکان در بین محله صادقیه ( به عنوان محله جدید الساخت) و محله امیریه ( به عنوان یک محله قدیمی) گردآوری شده است. تحقیق مورد اشاره توصیفی – پیمایشی بوده و داده‏های مورد نیاز برای بررسی نمونه موردی از طریق مطالعه و بررسی اسنادی و کتابخانه ای و نیز برداشت‏های میدانی انجام شده است. و با استفاده از ابزار پرسشنامه و مصاحبه و همچنین روش تحلیلی spss به سنجش و نتیجه گیری داده ها پرداخته شده است. براساس سرشماری سال 1385 جمعیت محله امیریه برابر با 23238 نفر و جمعیت محله صادقیه برابر با 18618 نفر بوده است که نتیجتاً جامعه آماری دارای جمعیتی برابر با 41856 نفر است. که با استفاده از فرمول کوکران تعداد و حجم جامعه نمونه 381 نفری برای این تحقیق مشخص شد و همچنین با توجه به جمعیت ساکن در هر کدام از محله ها، تعداد 211 نفر از جامعه نمونه در محله امیریه و 170 نفر از ساکنین محله صادقیه بطور تصادفی ساده انتخاب و پرسش نامه در اختیار آنها قرار گرفت. براساس مطالعات انجام شده سه فرضیه پایان‏نامه حاضر به شرح زیر مورد تأیید قرار گرفت:1-حس تعلق به مکان در محله های قدیمی تاثیر بیشتری بر روی مشارکت دارد( فرضیه مورد تأیید واقع گردید). 2- با افزایش مدت سکونت، تعلق مکانی نیز افزایش پیدا می کند.(فرضیه رد گردید). 3-بافت شهری در محله های جدید بیشتر از محله های قدیمی در حس تعلق به مکان تاثیر گذار بوده است (فرضیه مورد تآیید واقع گردید).

کلیدواژه ها:

محله ، حس تعلق ، بافت قدیمی ، بافت جدید ، هویت ، مشارکت اجتماعی