کنکاشی پیرامون رابطه معماری ایرانی اسلامی وموسیقی اصیل ایرانی ازمنظرتشابهات فی مابین

وقتی سخن از مشترکات معماری و موسیقی به میان می آید، ابتدایی ترین پرسش به ماهیت وجودی این دو هنر بازمیگرددکه یکی ذاتاً ملموس و عینی و دیگری تجریدی و ذهنی است. بکارگیری ابزارهای تحلیلی در پاسخگویی به این سوال که آیا تشابهاتی میان این دو وجود دارد ، دلایل آن چیست ، ما را بهمسیری هدایت می کند که خواهیم دید آفرینش معماری از همان خواستگاهی بر می خیزد و از همان گذرگاه هایی عبور می کند ودر پایان به منزلگهی می رسد که آفرینش موسیقی نیز به آن مقید است. ) وزیری، علی نقی، 1336 ( به همین دلیل است که گوته معتقد است معماری همان موسیقی منجمد است همه هنرها به طور عرضی با یکدیگر ارتباط دارند زیرا منشاء همه آنها تجلی زیبایی است، فقط شکل ارائه آنها با هم متفاوت است. این زیبایی در معماری به شکل نسبت هایی در طول و عرض و ارتفاع و در موسیقی به صورت نسبت های صوتی که به زیباییمنجر می شوند اتفاق می افتد. نسبت هایی که به تناسب می رسند. تناسب گاهی در وجه دیداری و گاهی در وجه شنیداری است. بنابراین همه هنرها یک وجه داشته و آن هم اینکه با هندسه دل ما از قبل، طراحی گشته است. از اینرو با اشاره به اهمیت موسیقی و هنر معماری ایرانی و توجه به تئوری بنیادی موسیقی و توجه به مفهوم زیبایی و تمام استدلالهای ارائه شده می توانهمسویی خاصی را بین معماری و موسیقی یافت. هدف از نگارش این مقاله جستاری پیرامون رابطه بین موسیقی اصیل ایرانی ومعماری ایرانی اسلامی و شباهتهای بین آنها است. – در این پژوهش به بررسی رابطه بین موسیقی و معماری با استناد به وجود تشابهات خواهیم پرداخت . روش پژوهش در این مقاله ، روش کیفی و از نوع توصیفی تشریحی و روش گردآوری داده ها نیز بصورت اسنادی کتابخانه ای می باشد

کلیدواژه ها:

معماری ایرانی اسلامی موسیقی اصیل ، هندسه ، کنکاش ، تشابهات