اثر تمرین مقاومتی با شدتهای مختلف و حجم مساوی بر لپتین سرم و اشتهای مردان غیرورزشکار لاغر و دارای اضافه وزن

مقدمه: اطلاعات موجود به دلیل لحاظ نکردن تاثیر شدت و حجم تمرین ات مقاومتی بر چگونگی پاسخ لپتین و اشتها در افراد غیرورزشکار فاقد وزن طبیعی متناقض هستند. روششناسی: 37 مرد به عنوان آزمودنی به صورت تصادفی به چهار گروه اضافه وزن با شدت پایین(تعداد: 8 نفر، سن:99/012/21سال، شاخص توده بدنی:84/271/28 کیلوگرم بر متر مربع)، اضافه وزن با شدت بالا(تعداد: 9 نفر،سن: 06/244/23سال، شاخص توده بدنی 64/381/29 کیلوگرم بر متر مربع)، لاغر با شدت پایین(تعداد 9نفر، سن: 8/211/20 سال، شاخص توده بدنی: 63/165/18 کیلوگرم بر مترمربع) و لاغر با شدت بالا( تعداد 11 نفر، سن11/290/20 سال، شاخص توده بدنی 49/127/18 کیلو گرم بر مترمربع) تقسیم شدند. هر دو گروه لاغر و اضافه وزن با شدت تمرینی سبک، به مدت 6 هفته( 3 جلسه در هفته)، 60 دقیقه تمرین مقاومتی را با شدت 40-50 %یک تکرار بیشینه و گروههای تمرینی با شدت بالا نیز، همان تمرینات را با شدت 60-80 %یک تکرار بیشینه انجام دادند. پرسشنامه اشتها قبل، بلافاصله بعد و یک ساعت بعد اولین جلسه تمرینی، هفته سوم و همچنین آخرین جلسه هفته ششم پر شد. نمونههای خونی صبح و بعد از 12 ساعت ناشتایی در ابتدای تمرین و 48 ساعت بعد آخرین جلسه تمرینی جمع آوری شد. نتایج: مقدار گرسنگی به غیر از گروه لاغر با شدت پایین در تمام گروهها افزایش معنیداری داشت. در حالی که مقدار سیری کاهش یافت. تمرین تاثیر معنیداری بر سطوح لپتین سرم نداشت، در حالی که لپتین نسبی(نسبت لپتین به FM (کاهش یافت. نتیجهگیری: تمرین مقاومتی موجب کاهش لپتین سرم در واحدی از FM)لپتین نسبی) و بهبود حساسیت لپتین میشود که ممکن است بر متابولیسم بدن مردان غیر ورزشکار لاغر و دارای اضافه وزن موثر باشد.

کلیدواژه ها:

شدت تمرین ، لپتین ، اشتها ، لاغر ، اضافه وزن