اثر مصرف مکمل کورکومین به هنگام هشت هفته تمرین استقامتی شدید بر ظرفیت آنتیاکسیدانی کبد موشهای صحرایی نر ویستار

هدف: حجم بالای تمرینات استقامتی، میتواند موجب کاهش کارایی دستگاه آنتیاکسیدانی، افزایش تولید رادیکالهای آزاد و در نهایت فشار اکسایشی شود. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر مصرف مکمل کورکومین طی هشت هفته تمرین استقامتی بر میزان فعالیت آنزیم آنتیاکسیدانی(GPX (در بافت کبد موشهای صحرایی نر ویستار بود. روش شناسی: 30 سر موش صحرایی نر ویستار(وزن 06.1779.255 و سن 8 هفته) پس از یک هفته آشناسازی به طور تصادفی به چهار گروه کنترل (6=n ،(کورکومین(6=n ،(تمرین استقامتی (9=n (و تمرین استقامتی+کورکومین (9=n (تقسیم شدند. تمرین استقامتی (8 هفته، 5 جلسه در هفته) بر روی نوارگردان مخصوص جوندگان انجام شد. سرعت و مدت دویدن در هفته اول پژوهش به ترتیب 10 متر در دقیقه و 30 دقیقه بود و در هفته آخر به سرعت 35 متر در دقیقه و زمان 70 دقیقه رسید. موشهای صحرایی مکمل کورکومین را به وسیله تزریق داخل صفاقی دریافت کردند (8 هفته، 3 جلسه در هفته، 30 میلیگرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن). فعالیت آنزیم GPX در بافت کبد با استفاده روش اسپکتروفوتومتری سنجیده شد. دادهها بهوسیله تحلیل واریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که تمرین استقامتی شدید سطوح آنزیم GPX کبد را کاهش میدهد(004.0=p .(درحالی که مکمل کورکومین میتواند از این کاهش جلوگیری کند(001.0=p.(نتیجهگیری: بر اساس یافتههای پژوهش حاضر میتوان گفت که مکمل کورکومین موجب بهبود ظرفیت آنتیاکسیدانی ورزشکاران نخبه استقامتی میشود.

کلیدواژه ها:

تمرین استقامتی ، مکمل کورکومین ، ظرفیت آنتیاکسیدانی ، بافت کبد