در جستجوی زیبایی شناسی؛ از فلسفه تا هنر

؛«گوهرپاک بباید که شود قابل فیض ورنه سنگ و گلی لؤلؤ و مرجان نشود» یکی از دشوارترین امور در علوم، تعریف مفاهیم است. تعریف مفاهیمیا اصطلاح شناسی از مبادی تصوری تمامی علوم تلقی می شود و وروددر مسائل هر علم اقتضا می کند تا به اصطلاح شناسی و ریشه شناسیآن دانش پرداخته شود. در علم هنر، بنیادی ترین عنصر سازنده،اصل زیبایی است. در واقع اصلی ترین و اساسی ترین مبنای هنرزیبایی است که خود دارای بدایت و نهایتی است که با شناخت آنها، هنر باز شناخته می شود. اما از آنجا که هر مکتبی تعاریف ودیدگاه های مختص به خود را برای مقوله زیبایی ارائه نموده استلیکن دستیابی به این شناخت، درک و تببین آن امری بس پیچیده ودشوار خواهد بود، چنانکه بارنت نیومن می گوید: کارکرد زیباییشناسی برای هنر مشابه کارکرد علم پرنده شناسی برای پرندگان است .بنابراین برای وارد شدن به مقوله زیبایی شناسی و درک و دریافتتصورات خود از آن، ناگزیر از ارائه تعریفی از زیبایی شناسی هستیم.این نوشتار تلاشی است برای بیان و تحلیل زیبایی شناسی از دیدگاهدین، علم، فلسفه و هنر. روش این تحقیق بصورت تحلیلی بوده وسعی دارد تا معنا و مفهوم زیبایی را از نگاه حوزه ها ی دیگر، موردتجزیه و تحلیل قرار دهد. نتایج نشان می دهد هر مکتب اسلامی درنهایت در زیبایی شناسی -چه ماهوی، چه وجود ی و چه جامع- از قرآن و آموزه های دینی و باورها و ارزش های اسلامی تأثیر پذیرفته اندو معتقد است که منشاء زیبایی خداوند باریتعالی است و هر اثری کهنمودی از صفات خداوند را نمایان سازد دارای زیبایی خواهد بود.

کلیدواژه ها:

زیبایی ، زیبایی شناسی ، فلسفه هنر ، مکاتب فلسفی ، هنراسلامی