تجلی سبک زندگی اسلامی ایرانی در هنر و معماری اسلامی

والله جعل لکمْ منْ بیوتکمْ سکنًا ... خداوند برای سکونت شما خانه هایتان را قرار داد...(قرآن کریم سوره نحل آیه 80). کتاب های تاریخ معماری تقریبا در این نظریه متفق اند که ا یجاد پدیده ای بنام معماری حاصل اسکان انسان ها و تغییر شیوه زندگیاز کوچ نشینی به یکجا نشینی بوده است. با ظهور انقلاب و افزایش جمعیت شهرها، کمبود و بحران کیفی و کمی مسکن در جوامعشهری آغاز گردید و معماری را پدیدار گردید که محصول کم رنگ شدن هویت در میان آن گردید، معماری که نه واجد اصالت و نه بهریشه ها وصل بود. معماری اسلامی محصول هویتی سبک زندگی است که متضمن آرامش و تضمین کننده آسا یش می باشد. درمعماری، و به طور کلی در هر هنر اسلامی ایرانی، هیچ چیز از«معنا» تهی نیست. معماری را می توان لباس به قامت زندگی در نظرگرفت و متناسب با هر کیفیت از زندگی، باید لباس در حد تناسب باآن قامت پدید آورد، در اینجا مسکن به مثابه جای سکونت است کههم در معماری لباس خود را پیدا کرده و هم دغدغه اش از ابتدایسکونت با انسان همراه بوده است و در هر دوره تاریخی متناسب باموقعیت دچار تحول شده و تا به امروز هم تداوم یافته است. در ایراناسلامی، معماری آثار تاریخی در عین اینکه دارای مفهوم و هدفدینی و آیینی است، مانند سایر نقاط جهان وابسته به عواملی چوناقلیم، مصالح موجود، فرهنگ منطقه، فرهنگ همسایه، دین و آیین، وباور بانی بناست.

کلیدواژه ها:

خانه ، معماری اسلامی ، مسکن ، سبک زندگی