بررسی نقش نور در اندیشه های سهروردی و حکمت ایران باستان

موضوع نور و به کارگیری آن از دیرباز مورد توجه هنرمندان بوده است. با کاوش در جذابیت های فیزیکی و مفهومینور(زیبایی شناسانه) در می یابیم که نور به شیوه های مختلف در آثارهنری به صورت خلاقانه ای تجلی کرده است. هنرمندان تجسمی دراین نوع ارائه سعی کرده بودند جلوه های بصری نور را به خدمتگرفته و با روش هایی بدیع سطوح را به حجم، مفاهیم را به نشانهو نورهای فیزیکی (طبیعی) را به رنگ های جرمی تبدیل کنند به صورتی که با موضوع و مفهوم کار خود را بیان کنند.مقاله حاضر سعی بر آن دارد تا با روش کتابخانه ای اهمیت نور رااز منظر فلاسفه ای همچون سهروردی و همچنین در حکمت ایرانباستان، مورد تحلیل و بررسی قرار بدهد.مهمترین نتیجه، اینکه یکی از زیباترین و کامل ترین مباحث درمورد نور و مراتب آن در اندیشه های سهروردی تجلی یافته است.مبنای بحث سهروردی بر پایه ی اشراق قرار گرفته و از دید او اشراقبه معنای تابش انوار الهی بر جان انسان است عبارت است. در واقعسهروردی موفق شد به عنوان عارفی کاملا اسلامی حقایق رمزی وتمثیلی حکمت ایران باستان را مشاهده کند و به آن حیات نوینببخشد.

کلیدواژه ها:

نور ، اشراق ، سهروردی ، حکمت خسروانی